Yazılarım E-postana gelsin.

Yaz E-Postanı!

10 Nisan 2017 Pazartesi

AKIP GİDEN ZAMAN İSE

Özlem Ekici

  Zaman su gibi akıp geçiyor. Vakit bir türlü geçmiyor derken yıllar hayatlar geçiyor. 100 yaşına gelmiş birine soruyorsunuz nasıl geçtiğini hiç anlayamadığını söylüyor. Kime sorsanız hep aynı cevap. Zamanı iyi değerlendirmemiz lazım. İkinci bir hayatımız yok. Ya zamanı hoyratça kullanıp tüketeceğiz, ya da dolu dolu yaşayacağız. Biriktirme şansımız yok çünkü.
Eflatun’un dediği gibi “aynı suda iki kez yıkanılmaz, zaman akıp gider”. Ama insan şimdiyi yaşamaz ya geçmişe takılı kalır, ya da geleceğe odaklanır. Hep varılacak bir yerin telaşı içindedir. Yaşam yolculuğunun tadını çıkarmaz. Hep bir an önce bir bilinmeze varmak ister. Halbuki yaşamak bir yolculuktur, süreçtir. Varılacak bir yer değildir. Sonra bir gün gelir ki varılacak o yer aslında bir son.
Can Dündar'ın dizeleri zamanın nasıl akıp geçtiğini anlatır gibi bize.
"Bir sarı lira gibi ömür.
'Yaşamak değil, beni bu telaş öldürecek' dediği gibi şairin,
O telaşla bırakın Paris yolunda ılık rüzgarla taramayı saçlarınızı,
Sevdiğimizle doyasıya bir sohbet bile edemedik biz.
Gözümüz saatte söyleştik hep, koşuşur gibi seviştik,
Yarışır gibi çalıştık.
Hep yetişilecek bir yerler, aranacak adamlar, yapılacak işler vardı.
Bir sonraki günün telaşı, bir öncekinin terine bulaştı.
Başkalarının hayatı, bizimkini aştı.
Kör karanlıkta çalar saat sesi yerine, kuşluk vakti, kızarmış ekmek kokusu veya yavuklu busesiyle uyanma düşlerini ha babam erteledik.
20’li yaşlardayken 30’lara kurduk saatin alarmını, 30’larımızda 40’lara, belki sonra 50’lere…
Lakin öyle yanlış kurgulanmış ki hayat, kuşlukta uyanma fırsatı sunduğunda size, artık uyku girmez oluyor gözlerinize.
Doyasıya söyleşmek, telaşsız sevişmek için bol zamana kavuştuğunuzda, söyleşecek, sevişecek kimsecikler kalmıyor yanınızda.

Özenle sakladığınız bir sarı lira gibi ömrünüz, vakit gelip sandıktan çıkardığınızda, bir de bakıyorsunuz ki, tedavülden kalkmış."

Özlem Ekici / LEVLA LAVİN

Levla da benim, Özlem de ama buralarda çoğunlukla Levla'nın izini sürüyoruz.

4 comments:

  1. Geçmiş hepimizin ayağında bir pranga kurtulmak zor çabalamakta insanı cezbetmiyor sanırsam..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle öyle. Bu güzel tasvir çok yerinde olmuş. Teşekkürler :)

      Sil
  2. Zamanı ne kadar hoyratça harcadığımızı yıllar geçtikten sonra düşünmeye fırsat bulabildiğimizde anlıyoruz ne yazık ki!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kaybettikçe değerlenir ya bazı şeyler, zaman da bunlardan biri ne yazık ki!

      Sil

**Yorumlar sayesinde görüşüyoruz, yorum yazmadan geçmeyin.
**Lütfen yorum kısmında link vermeyin, link içeren yorumlar yayınlanmıyor.
**Yazının konusu dışında sormak veya iletmek istediğiniz bir şey varsa İletişim formunu kullanın.
Sevgiler.

Özlem Ekici, Personal Blogger Templates | Blog aa

Levla'nın Not Defteri - Kişisel Blog | Bütün Hakları Saklıdır | Copyright © | 2016 - 2023