Yazılarım E-postana gelsin.

Yaz E-Postanı!

5 Nisan 2017 Çarşamba

Ölüm Gibi Bir Şey Ataleti

Özlem Ekici

  Birisi öldü. Ne hissediyorum? Dürüstçe, hiçbir şey hissetmiyorum. Üzüntü mü? Deniyorum. Üzülmeye çalışıyorum. Olmuyor. Israr ediyorum, anılar düşünüyor, yeri geliyor yenilerini yaratıyorum. Geçen zaman içinde, yine de üzülmüyorum.

  Ölüme üzülüyorum, ölene değil. Acımasızca geliyor kulağa farkındayım, okurken düşünüyoruz, saçma geliyor. Bir insanoğlu Nasıl bu şekilde görebilir deniliyor.
  Bakalım; ne yaparsak yapalım, ölen olacağız. Tek yapabildiğimiz ertelemek. Kaçsak ne yazar ki? Elinde sonunda o bizden daha hızlı koşuyor. Bu durumdan çaresizliğimiz ölüme karşı olduğundan, ölene dokunamayacağım için, peşinden gidip yardım edemeyeceğim için üzülemiyorum.
  O kadar zorluyorum ki kendimi. Şakaklarım ağrıyor, parmaklarım karıncalanıyor. Bazen oturacak gücüm bile kalmıyor, gerçek anlamda kendimle savaşıyorum, ne için; üzülmek için. Ne kadar komedi aslında(!).
Sanırım benim durumum işi fazla ciddiye alıyor olmamdan kaynaklanıyor. Kaçamayacak, atlatamayacak, saklanamayacak, en iyisi de zorlanmayacak bir şeyden.
Durum bu; ölene değil, ölüme üzülüyorum.

Özlem Ekici / LEVLA LAVİN

Levla da benim, Özlem de ama buralarda çoğunlukla Levla'nın izini sürüyoruz.

6 comments:

  1. Ölümle ilgili yazılar ve insanların ölüme olan farklı bakış açıları ilgimi çekiyor. Bu farkı yakaladığım metinlerden biri. Ama her ne kadar ölümü okusam da daha çok doğumu düşünüyorum. Ölüm, doğumun oyunbozan kardeşi gibi. Aralarındaki tek fark birisi oyunun bir yerinde "hayat" denen oyuncağı elimizden alıyor. Düşünsene, doğmasaydık ölmezdik! Doğduğumuz andan itibaren geçen her saniye ölüme yaklaşıyoruz. Bunu bilerek yaşıyor, yine de çıldırmıyoruz. İronik olan, her yıl bunu kutluyor olmamız! Acaba tam tersi mi olmalı: Yani doğuma üzülüp, ölüme sevinmeli miyiz?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Daha önce hiç böyle düşünmemiştim. Haklı olduğunuzu düşünüyorum. Doğmasaydık ölüm de olmazdı. Geçen her saniye de bizi ölüme daha çok yaklaştırır. Yorum ve düşünceniz için çok teşekkürler.

      Sil
  2. ne ölüme ne ölene üzülüyorum... tek üzüldüğüm ölmüş olan hayaller ...
    KALEMİNE SAĞLIK.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ölüm aslında hayaller kurmamız için bizi harekete geçiren bir vasıtadır. Ölüm olmasa hayalleri erteler veya askıya almaz mıydık ya da ölüm olmasa nasıl olsa bir gün gerçekleştiririm dediğimiz hayallerimizin önemi yitip gitmez miydi?

      Sil
  3. İlginç bir yazı. Yaşamak ne kadar değerliyse ölümde o denli ciddi bir şey olsa gerek. Duygularına sağlık.

    YanıtlaSil

**Yorumlar sayesinde görüşüyoruz, yorum yazmadan geçmeyin.
**Lütfen yorum kısmında link vermeyin, link içeren yorumlar yayınlanmıyor.
**Yazının konusu dışında sormak veya iletmek istediğiniz bir şey varsa İletişim formunu kullanın.
Sevgiler.

Özlem Ekici, Personal Blogger Templates | Blog aa

Levla'nın Not Defteri - Kişisel Blog | Bütün Hakları Saklıdır | Copyright © | 2016 - 2023