Zayıf karnın nedir? Benimki ciddi bir insan oluşum. Çocukken aile büyüklerime bir şey sorduğumda ve onlar beni kinayeyle yanıtladığında ben o inceyi sezemez, gerçek zanneder, o gerçeğimle de uzun yıllar geçirebilirdim. O yüzden adım saf'a çıkmıştı. Gerçeği kahkahalarla yüzüme fırlattıklarındaysa neden zıttın kastedilerek yanıtlandığımı kavrayamazdım.
Hayal gücüm bukle bukledir. Kıvrıldıkça yeni bir dalgaya saparım; fakat o güç benim kendi alemimdir. Orada bu dünyadan kimse olmaz. Bu dünyaya döndüğümde de aksine düzleşirim. Genellikle bana çarparlar. Ya ben kırılırım ya onlar.
Hayalci tarafım dalgın ve kırılgandır. Gerçekçi tarafım ciddi ve mesafeli. O ikincisini sosyal maske olarak da kullanırım.
O birkaç alay bende bir şeyleri yerinden oynattı. Her şeyden şüphe etmeye, hiçbir şeyden tatmin olmamaya başladım. Sıradan birisi buna “memnuniyetsizlik” teşhisi koyabilir. Aksine bu, şüphenin açtığı yolu merakla pekiştirmenin alametidir. Daha açık bir izahla, farz edin ki bir şeyi arıyorsunuz ve neyi aradığınızı bilmiyorsunuz. Önceleri “aramam mı gerekiyor aramamam mı?” olan şüphe, yerini “aramıyorsam aramıyorumdur. ama arıyorsam neyi arıyorumdur?” merakına devreder. Ve o büyük cevabı alana değin tatmin, beklenmemesi gereken bir Godot'dur.
Böyle oluşmadım; ama böyle şekillendim. Bana göre her şey bir mesele, üzerine düşünülmesi, konuşulması gereken düğüm halini aldı. Kafamdakilerle yaşar dururken kolayca gülemiyorum. Boş veremiyorum. Vakit öldüremiyorum. Uyuyamıyorum, ötesi mi var?
Mutsuz, kaygılı, hüzünlü… değilim.
Ciddiyim ben. En yaygın duygum bu.
Ciddiyim ben. En yaygın duygum bu.
Nasılsın? Ciddiyim.
“Dokunacağım bu dünyaya” ciddisi.
İki halimin sentezi bu oluyor işte.
Öyle de manyak.
“Dokunacağım bu dünyaya” ciddisi.
İki halimin sentezi bu oluyor işte.
Öyle de manyak.
Bende öyleyim hâlâ daha bazen ciddi gibi gördüğüm olur.Ama boşver saflık güzeldir.
YanıtlaSilBence de güzel :)
SilBenim ki sözüm üstüne söz galiba😊 şöyle bir şey söylediğimde... yaaa doğru mu söylüyorsun. Dediğinde deli oluyorum. Tabiki doğru söylüyorum yalancımıyım ben delirtmeyin insanı😊 tedavi lazım bana😉 yazınızı ve tarzınızı çok sevdim tebrikler
YanıtlaSil'Zayıf karnım' yazın ve bağlandığı şiir çok güzeldi yine. Ve yine muhasebelerdesin, aynen benim her gün yaptığım ve neden yaptığımı hiçbir yakınıma daha anlatamadığım gibi. Aslında anlamadıkları için memnunum, bir benle daha uğraşamazdım. Düşüncelerin böyle kalitelisini, herkese nasip etmez Allah. Aklın ve seni götürdüğü uzaklıklar pek kimselerin erişemeyeceği yerler. Oralarda hâliyle karşına çıkacak nice saf, bozulmamış, keşfedilmemiş erimler var. Keşfedilseydi tüm bu yaşananların olmayacağı garantisi olurdu ama yok... Düşünce seyahatin bitmeyecek, yolun açık olsun kızım. Sevgimle.
YanıtlaSilAnlaşılmamak bazen canımı yakıyor Ece abla. Ama bazen de anlasalardı ne olacaktı ki diyorum. Kendi kendime muhasebelerim ise hiç bitmiyor. Bitmez de sanırım. Çok teşekkür ederim ablacım :)
SilSizi çok ciddi gördüm sanki:)
YanıtlaSilÇok ciddili mi durdum ki acaba :)
SilYumuşak karnım değil miydi ki o... yani karşı koyomadığımız, zafımız, dayanamadığımız anlamına gelen terim... takılmayın lütfen... belki de doğrusu sizin yazdığınızdır... haklı olma ihtiyacı zayıf karekterli insanlara özgü bir davranıştır...
YanıtlaSilTerimsel hareket etmedim, içimden geldiği gibi yazdım ve davrandım. :) Teşekkür ederim yorumunuz için :)
SilBu kadar genç yaşta kendini bu kadar iyi analiz edebilmek ne güzel!
YanıtlaSilYaş ile yaşanmışlıklar ölçülmüyor ki :) Teşekkür ederim :)
SilBence de Sezer, çok akıllı bir kızdır Özlem. Ayrıca kimseye bir şeyi kanıtlamaya ihtiyacı olmayan yalnız, herkesin anlayamayacağı bir karakter. Ayrıca arkadaşım senin yorumun çok güzeldi.
YanıtlaSil:) Ne güzel tanımladın beni Ece abla, gerçekten de kimseye bir şey kanıtlama ihtiyacı duymadım hiç. Çok teşekkür ederim :))
SilBiz boşuna yaşıyoruz, görünce anladım...
YanıtlaSilBunu ben bilemem ama bir çoğumuz boşa yaşıyoruz bence. Teşekkür ederim yorumunuz için :)
Sil