Yazılarım E-postana gelsin.

Yaz E-Postanı!

27 Eylül 2016 Salı

Filmin Sonu Mu Başlangıcı Mı?

Özlem Ekici



-Kayıtta mıyız?
-Hayır.
-Başlıyorum..

   On yaşındayken günlüğümün ilk sayfasına şunları karalamışım; bugün babam okuduklarımı yaktı. Ben de ateşi kalem sayıp yazmaya başladım.
    İşte o günün üstünden tamı tamına dokuz yıl geçti bugün. Hala da ateşten kalemimle işliyorum defterime satır satır hayatı. Yazdım, yazdım, yazdım. Kafamdaki seslere inat yazdım, babama inat yazdım. Tükenmedi kalemimin mürekkepi. Mürekkep diye koydum acılarımı, işledim bembeyaz sayfalara, sayfaları kirlettim yaşanmışlıklarımla.
   Şiirlerimi yazdım, sildim. Ne yazdımsa sildim. Duvarlardan kazıdım mürekkebimi. Günlüğümü yaktım. Yuttum. Sustum. Ama ölmedim. Sonra dedim ki "Ben bu dünyadan yarım yamalak izi kalmış silik bir leke gibi çekip gitmek istemiyorum… Bir anlamı olmalı yaşamış olmamın…"  Ardından çevirdim sayfayı tekrar yazdım.
   Herkesin bir hikayesi vardı ya bu hayatta, hep yarımdı o hikayeler hani. Belki benim yeni bir hikayeye başlamak için bir şansım olur dedim yine böyle birgün. İşte yine öyle birgün dolunaya ilişti gözlerim. Gece soğuktu lakin beynim onu hissedene kadar parmak uçlarım çoktan uyuşmuştu.
-Kalk bir şiir yaz. Bu şehirde böyle ölünür çocuk.
Aldım kalemi işledim satır satır.

Apansız iniyor artık akşam,
Dalıp gittiğim o koyu maviliğin
Kızıllığa dönüştüğünü bile
Farketmeden;
Nedenini bilmediğim,
Bilmekten korktuğum
İçimdeki
Güz hüznünden belki de…

  Artık yıldız kaydığında af diliyordum kendimden Edip abi. Ha bir de o karanfil. O karanfilin elden ele dolaşmasını unutamıyorum. Artık hislerim içime ağır geliyor Edip abi. Kafamdaki sesler susmuyor. Ben yazdıkça benim yerime konuşur oluyorlar. O sesi susturamadığımda bir saniyeye sarılıyor varlığım. Hayallerim vardı, hepsi hayal oldu Edip abi. O karanfil elden ele gezerken solmamalıydı.

  Herkes şiir yazar, sen hiç şiir sildin mi Edip abi? Ben sildim, hem de defalarca. Oysa sadece sildiğim birer kalem izi kelime parçası değilmiş, daha sonra öğrendim bunu. Artık silmiyorum, yırtıp atıyorum. Silerken çok şey götürüyor senden, geç oldu ama anladım.

Edip abi, o karanfilin elden ele oluşuna yutkunamıyorum.


-Kestik! Baştan al..





Not: Karanfil bölümü için Edip Cansever'in 'Yerçekimli Karanfil' şiirine bakmanızı öneririm.


Artık Facebook üzerinden de takip edebilirsiniz: buyrun buradan



Özlem Ekici / LEVLA LAVİN

Levla da benim, Özlem de ama buralarda çoğunlukla Levla'nın izini sürüyoruz.

2 comments:

  1. Çok sildim, ben de çok sildim... Dediğiniz gibi çok şey de götürdü. Harika, tüyleri diken diken eden bir yazıydı. Kaleminize sağlık! :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Beğenmenize çok sevindim. Teşekkür ederim.
      Silmeden önce düşünmek lazım, bizden alıp gideceklerini hesap etmek lazım.

      Sil

**Yorumlar sayesinde görüşüyoruz, yorum yazmadan geçmeyin.
**Lütfen yorum kısmında link vermeyin, link içeren yorumlar yayınlanmıyor.
**Yazının konusu dışında sormak veya iletmek istediğiniz bir şey varsa İletişim formunu kullanın.
Sevgiler.

Özlem Ekici, Personal Blogger Templates | Blog aa

Levla'nın Not Defteri - Kişisel Blog | Bütün Hakları Saklıdır | Copyright © | 2016 - 2023