Kaçış Operasyonu - Engin Uysal

Çok sevdiği karısını kaybetmiş bir adam.
Söylediği şeylere kimseyi inandıramaz.
Herkes onun üzüntüsünden delirdiğini düşünür.
Birkaç kişi hariç...
“Şimdi elimizdekileri polise versek bile bu işten bir şey çıkmayabilir. Bu adamlar çocuk değil, duymadın mı ortada dönen parayı! Bu çapta paralar için ülkelerde savaşlar çıkıyor. Bizim Kamuran’ı daha polisin eline geçer geçmez öldürürler. İşi açığa çıkartmak için başka yol bulmalıyız.”
“Ne yapacağız abi? Şimdi nasıl devam ediyoruz?”
“Bilmiyorum. Düşünmemiz lazım.”
“O zaman düşünelim abi. Olayı dünya kamuoyuna servis edebilmek için elimizde herkesin bildiği dört cinayet var. İstersen iki de Amerikalı keselim duymayanlar da duysun.”
 “Olur, elimizdeki dördünü hallettik de ikisi kaldı.     
Fesuphanallah! Sen iyi alıştın bu işe.”
Giray Candaş’ın, Berlin’de başlayıp İstanbul, Ankara, Sofya ve sonunda Novi Sad’da biten kaçış öyküsünde macera bir an olsun peşini bırakmaz.

   Polisiye romanlara ilgim genelde yabancı yazarlar üzerineydi fakat bu kitap benim için çok farklı bir eser oldu. Yazarımız ilk sayfadan itibaren hem kurguya hem de dile olan hakimiyeti ile sizi kitabın içine alıyor ve zekice bir kurgunun içinde olaylarla birlikte akıp gidiyor sayfalar. Giray Candaş üzerine yoğunlaşan olaylar ve tabi ki polisler arasında sivrilen isimler... Bir de Emre var ki sormayın onu.

   Aksiyonun bir dakika eksik olmadığı kitabımızda Giray ve Emre'nin zekasına hayran kalıyorsunuz. Öyle ki keşke bitmese dediğim bir anda kesildi sonu. Ayrıntıları öğrendiğimde hayranlığımı gizleyemedim. Sağlam bir kurgusu olduğunu düşündüğüm bir eserdi. Ölenlerin dirildiği sahnede şoka girdim ama olsun :) Kişiler ve ayrıntılar okuduktan sonra daha bir içinize işliyor. Giray'a başta korkuyla yaklaşsanız bile sonunda hayranlıkla onu benimsiyorsunuz. Keşke daha da uzun olsa dediğim bir kitabı daha bitirdim. Kurgu olarak fazlasıyla başarılı bulduğumu bir kez daha söylemek isterim. En güzel olan da serinin daha ilk kitabı olması. Yani macera bitmiyor.

Yazarımız hakkında;
   Engin abinin kalemini dergiden bildiğim kadarıyla çok seviyordum fakat bu kitap bambaşka geldi bana. İstanbul hakkında kitaptaki kısa bir bilgilendirmesi bile beni cezbetti ki sohbet etme şansı bulduğumuz her zaman verdiği sanat ve tarih üzerine yer bilgileri ile beni çok mutlu ediyor. İkinci kitabı büyük bir merakla bekliyorum, çünkü öğrendiğim kadarıyla bu bilgilendirmeler daha fazla olacakmış.

Sherlock, Amanvermez Avni ve Giray Candaş...  Okuyalım!

Okuyun dipnotunu da koyduğumuza göre bu kitaba nasıl ulaşırım diyorsanız buyrun buradan



Kuyu Sonu Notu: Duyduk ki hala facebook üzerinden bizi takip etmeyenler varmış efenim, onları şöyle alalım lütfen facebook

Okumaya Devam Et ↬

Kendine Ait Bir Ev Ataleti

Bazı sabahlar uyanırsınız, kendinize sürekli söylediğiniz cümleler olur. Bunlar kimi zaman kanalını henüz bulamadığınız bir radyo gibi hafif cızırtılı, çok sesli olur ve kimi zamansa katlanılması gereken moral ver(mey)en cümleler. İhtiyacınız olduğundan değil, kendinize ait bir eviniz olduğundandır ki; hakkında düşündüğünüz her ne saçmalık var ise tedavi olmanız yalnızca o ev ile sağlanabilir. Feda etmeye razı olduğunuz şeyler, farklı ama aynı bir sonu hatırlatabilir. Atlatacağınızı düşünün: komodinin üzerinde duran bir kitabın içerisinde geçen kahramanların sizinle konuşabilme ihtimalini varsayarak.

Bazı insanlar vardır. En minimalist hisle, gerçekten "gerçek". Sabahın körü sayılabilecek bir saatte dahi, kör hislerle telefonunuza uzanmanıza sebep. Kör hisler derken, derinlik; ki o derinlik, pahalıya satılan bir arzudur. Hayatınızın geldiği noktayı açıklayan "körlükler. Hemen arkasından menajer edasıyla size yazan arkadaşlarınız, akrabalarınız, mükellefleriniz; kibar fakat ciddi bir teyit alımından sonra sadece bir gün olabilirdi, son derece yoğun bir gün diyerek, sanki yeni çıkan bir albümünüz varmışçasına bir versiyonla, kulağınıza dedikodu melodisi çalarlar. Maalesef, bu iş kelimenin tam anlamıyla bir "kandırmaca"dır. Çünkü ya kandırırsınız ya da kandırmak hakkında konuşursunuz.

Bazen bir şeyin iki farklı yüzü vardır demek isterdim, ki nefret ediyorum bu sözden. Endişeye karşı sakinlik yahut leş kokusu yaratımı gibi. Oysa insan girdabımsı bir gerginlikle, kendine güçlü acı veren hapları, hap gibi bilgileri yutabilir. Yerse(n), ki öyle bir şey kahvehane denkliğinde; yani, yanisi boş işler boş. Sizden uzak olmasını tembihleseniz de büyük bir nezaketle gelip, sürekli yağmur yağan bir yaz günü gibi hissettirir. Bilinir ki, bulutların "gölgesi yazları kısa sürer. Ama sıcak bitmek bilmez. Kupkuru bir sıcak zihinle, aklınızın her türlü aşırılığına boyun eğersiniz. Sanırım zihnimin sıcaklığı şu an kırk derece olmalı.

Bazı paketleri saklayıp üzerlerine çizim yaparsınız, sigara paketleri, dergi, cd ve arttırılabilir. Şapkamın altına gizlediğim saçlarım şu anda sırılsıklam, titreyerek çıktığım geniş çaplı sağlık kontrolünden sonra bundan 20 yıl ilerisinde muhtemel bir "kaçık" olma olasılığımın yüzdelerini öğrendim. Temiz. Temiz derken; korkulacak bir şey yok, ben de sizin kadar deliyim. Göz bebeklerine ulaştığımda, dışarıdaki korku kalkanının altında beni beklerken bulduğum bir adam. Önce yüzüme, sonra elimdeki kolaja dik dik bakıyor gibi. Berbat görünüyor olmalıyım, günışığı gibi hissetmemi sağlasa bile.

Bazen sigaramı söndürürken, her zamankinin aksine kibarca pençe geçiriyor dişim. Hayranlarının onu satın alma lüksü varmış gibi, her hâlinin sevilmesinden şikayetçi bir star gibi egoistim. Haklı olarak, bütün bunlar bittikten sonra, yalnız kalacağım. Elbette bunu içimden söyledim, yalnızlık kadar sevdiğim kimse yok. Belki de iyi bir şeydir, ki sevdiğim insanlar bunu bana öğrettiler. Ve de bu defa gerçekten tek başımayım. Bana kendimi getirin, bana kendimi geri verin.

Okumaya Devam Et ↬