Sabahın durgunluğundayım yine, durgunluğu her nefes alışımda içime çekip hissetmek için çabalıyorum.
Huzur dedikleri bu olmalı diyorum bazen. Sonra bir nefes durgunluk dolduruyorum içime.
Bir huzur arar her insan
Yaşadığını hissetmek istercesine.
Karmaşadan uzak bir dünya kurar
Karışık benliğinin tam içinde.
Her karmaşanın içinde bir huzur arayan insanoğlunun hayattaki yolculuğu ne de gariptir. Aradığı huzuru bulmak isterken oluşturduğu karışıklığı, karmaşasına eklediğini bilmez. Hayatında huzuru aramayı bırakmış insanlara bir bakın, karmaşıklık en fazla kimin hayatındadır? Onlar çoktan pes etmiş insanlardır. Artık huzuru aramazlar, daha fazla karmaşa olmasın diye çabalarlar. Bir şeylerin iyi gitmesini beklemezler, daha kötü olmasın diye uğraşırlar.
Bazen huzuru aramaman gerekir, onun sana gelmesini beklemeli insan. Vaktin huzuru göstermediği anlarda ona ulaşmaya çabalamak, karmaşa yaratmaktan başka neye yarar ki?
İşte bu yüzden her şey zaman, her şey zamanda, zamanla, zamanında.
