YOKSUN

Senden sonrası muazzam bir kara delik.

Bu günler de geçer biliyorsun, ne geçmedi ki.

Yıllarım bile utanıyor artık yüzümün karşısında

Ne çok ağladım ne çok güldüm, hep aynı yere vardım.

Dünyanın geri kalmış tüm toprak parçalarına çiçekler ekiyorsun

Tüm dünya buna karşı üstelik, çok savaşıyor, çok yeniliyor!

Ama hep sen kazanıyorsun, hepimize karşı.

Şiir senin ellerinden sonra şiir oluyor,

Bazı şarkıları sen söylemesen biraz eksik.

Üzülsen siyah kurdele yağıyor gökten, hepimiz için yas

Sevinsen zafer bayraklarını çekiyoruz içimizin göklerine

Adın, adın gibi bembeyaz bir güne uyanıyoruz.

Sen yoksun.

Sana rastlayan kim şair değildir artık,

Adını bir kez söylediyse yeter.

Yüzüne bakmış hiç kimse görmedim diyemez

Dünyanın güzelliklerini.

Kış olsa dahi

Kiraz çiçekleri açıyor nefes aldığın şehirlerde.

Geçtiğin yolların asfaltlarından yükseliyor

O keyifli eski zaman şarkıları.

Tamam diyorum, şuraya basmış geçerken

Toprak orada kendinden utanıyor çünkü

Çünkü otuz altı numara bir çiçek bahçesi orası.

Sen,

Yoksun.