Lady Lazarus - Sylvia Plath

Gene yaptım, gene yaptım işte.

On yılda bir kere

Beceririm bunu ben –

Bir çeşit ayaklı mucize, tenim

Bir Nazi abajuru kadar parlak,

Sağ ayağım

Kağıt üstüne ağırlık,

Yüzüm hiçbir özelliği olmayan, halis

Yahudi keteni, en incesinden.

Kaldır o örtüyü

Sevgili düşmanım.

Korkuttum mu yoksa?

Göz ve burun oyuklarımla, otuz iki dişimle?

Sasımış soluğum

Yok olur gider bir günde.

Pek yakında, evet pek yakında

Mezar inimin yediği etim

Gene üstümde olacak eve gittiğimde.

Bir kadın olacağım yine, yüzümde gülümseme.

Otuzundayım daha.

Kedi gibi dokuz canım var hem de.

Bununla üç etti.

Ne pis iş bu

Silip, yok etmek her on yılı böyle.

Milyonlarca lif, milyonlarca.

Ağızlarında fındık fıstık çatur çutur, itişip

Kakışıyor kalabalık, görmek için ellerimin, ayaklarımın

Açığa çıkarılışını.

Baylar, bayanlar !

Böyle striptiz görmediniz.

Bunlar ellerim.

Bunlar da dizlerim.

Bir deri bir kemiğim belki,

Ama, aynı kadınım işte, tıpatıp aynı.

İlk kez olduğunda on yaşındaydım ben.

Kazaydı.

İkincisinde, işi bitirmeye

Ve bir daha dönmemeye öyle kararlıydım ki.

Kapatmıştım kendimi,

Sallanıyordum deniz kabuğu gibi.

Seslenmek, durmadan seslenmek, bir de ayıklamak

Zorunda kaldılar üstüme inciler gibi yapışmış kurtları.

Ölmek,

Herşey gibi, bir sanattır,

Bu konuda yoktur üstüme.

Öyle ustaca yaparım ki cehennem gibi gelir.

Öyle ustaca yaparım ki gerçekmiş gibi gelir.

Bir talebim olduğunu bile söyleyebilirsiniz.

Öyle kolay ki bir hücrede bile yapabilirsiniz.

Öyle kolay ki yaparsınız ve kımıldamazsınız.

Benim canıma okuyan

Aynı yere, aynı surata,

Aynı şaşkın, hayvansı

“Bu bir mucize ! Mucize!”

Haykırışlarına güpegündüz

Görkemli bir dönüş yapmak.

Bir bedeli var

Yaralarıma bakmanın, kalp atışlarımı

Dinlemenin bir bedeli var –

Tıkır tıkır çalışıyor işte.

Bedeli var, hem de ne bedeli var,

Bir sözcüğümün ya da bir dokunuşumun

Ya da kanımdan bir damlanın

Ya da saçımın bir telinin ya da bir parçasının elbisemin.

Ya, işte böyle, Herr Doktor.

İşte böyle, Herr Düşman.

Beni siz yarattınız.

Ben sizin kıymetli eşyanız.

Eriyip bir çığlığa dönüşen

Som altından bebeğiniz.

Dönüyor, yanıyorum.

Yüksek alakalarınızı küçümsüyorum sanmayın.

Karıştırıp durduğunuz

Küller, küller –

Et, kemik, yok orada başka bir şey –

Bir kalıp sabun,

Bir alyans,

Bir de altından diş dolgusu.

Herr Tanrı, Herr Şeytan

Aman dikkat

Aman dikkat

Ben diriliyorum, kalkıyorum işte

Küllerin arasından kızıl saçlarımla

Ve insan yiyorum, hava solurcasına.

Sylvia Plath,

23-29 Ekim 1962