Küser Mi Çocuk Gözlerin

Düştüğümü sandığım yerden tuttun sen elimi

Bıraksam. 

Küser mi çocuk gözlerin

O huzur kokulu bakışlarının önüne iner mi tülden perdeler

Bıraksam sırtın mı olur baktıkça inandığım manzaram

Düştüğüm gecenin karanlığını aydınlatan gözlerin bakar mı bir daha öyle ışıl ışıl

Anlattığıma büyür mü öfken

Tutunsam yine de o ellere göz kırpar mı yarınlar bize

Eksik dediğim şeyi bulup doldurabilir mi ellerimizin boşluğunu doldurduğu gibi

Gecenin sabahında kalbimle dilimin iki ayrı insana koştuğu gibi

Koşar mıyız yarının bilinmez yoluna

Sevebilir miyim seni senin istediğin gibi

Tek kalmaktan korkan ben 

Tek bırakmak istemeyen sen

Korkuma mı yürümeliyim büyümek için

Çocuk mu kalmalıyım senin sevginle

Eksik kaldığını söyleyenlerin tamamlanışını gördüm geçmişte

Senin bütün olacağın da ben miyim sahi

Tanrılar kıskandıkları zamanları hatırlayıp tükürüyorlar yüzüme

Belki de bu sefer esaslı bir küfürle kırıp atıyorlar benliğime ait tüm ahitleri

Paylaştıramıyorum işte bir yüreği iki kişiye

Veremiyorum dikkatimi anıları silip de an'a

Sahi niye ben

Doğmayan kaç güne sebep oldum

Sevinilemeyen kaç müjdeye sebep

Verilemeyen ilgiye duvar olup durdum

Her yaklaştığında çarpıp durdun senden öncesinin duvarlarına

Bu kadar mı albenili içime kurduğum ülke

En derinimdeyken nasıl derinlerimdeki nardan senin değil de

Başkasının adını akıttım ben

Şimdi utanıp tüm bunlardan 

Bıraksam elini...

Gidişini izlesem

Önceki gidişleri izlediğim gibi

Otursam kendimin tam ortasına

Duymasam

Koklamasam 

Görmesem 

Hissetmesem

Nefes bile almadan öyle gidişinin tanığı olsam

Kendi kendime kızıp bir barona müşteri olsam

Unuttuğum her zevki köşe başı bir kuytuda parası neyse verip alsam

Temiz kaldığım günlerin beyazını damarımdan çıkan şırınganın sarısına bulasam

Unutsam kafamı dayayıp kaldığım her hangi bir b*k kuyusunun yanında dünü 

Acır mı içim 

Utanır mı yüzüm

Durur mu kalbim

Ağlar mı gözlerim

Bir tanrının p*çi olan aşk

Vurur mu yüzüme peyda olduğu yatak kadar kirlendiğini

Bıraksam elini.

Gözümün içine bakarken sen

Göz bebeklerinde içimde insan kalan her zerrenin idamını izlesem 

Sokaktan geçen bir adamın gelecek nesillerini içimde biriktirsem 

Kendime ait olmayan gelecekler büyütsem içimde

Başlayamadık ki dediğin yerde

Bitirmenin o lekesi olan noktayı koysam tam ortamıza

Utanır mıyım yapamadıklarımdan

Utanır mıyım yaptıklarımdan

Utanır mıyım yaptırmadıklarımdan

Tanrıların günahı olan bir duyguyla kalabilir miyim tekken

Yazdıklarımı, sildiklerimi, yaktıklarımı

Okusam arkandan cennetimin ilahisi gibi

Huzuru hisseder misin içinde

Şimdi

Şu an

Hazır ay bir bulutun arkasına saklanmış bu lanete şahit olamıyorken

Bıraksam elini...

Kimsenin eline uzanmayacağımın yeminini ederken 

Bıraksam ve sen kalırken kendimin ortasına yerleşip 

Tüm duyularımı benden bir fersah uzağa ötelesem

Acıtmasam canını

Bunaltmasam o coşkulu ruhunu

Kaybolsam kendi içimde

Karşılaşmasam kendimle bile

Tanrıların kıskanırken üstüme fırlattığı lanetlerin ortasında kalsam

Her laneti hak ettim deyip boynuma sarsam

Ve sen gitsen

Görmesem

Duymasam

Kokusunu alamasam

Hissedemesem

Hissiz bir gidişin öznesi olup 

Sadece kalsam

Bıraktığım yerde.