Jurnal #6 : Beytepe Yolları ve Ankara

  Uzun süredir sessiz bir şekilde bir köşeden izlediğim blog dünyasına geri gelmeye çalışıyorum. Sanırım bu yazı ile tekrar geri gelmiş bulunuyorum. Öncelikle sizler için Ankara'dan sonbahar-kış manzaraları

Okumaya Devam Et ↬

Annem, Saçları ve Kalbim

Sen şiir okumaya başlıyorsun dünya yıkılıyor, Acelesi yokmuş gibi kuşların daha yavaş kanatları.. Belki de havada asılı duruyorlar iplerine bulutların Kim bilir ? Hasret bir yara değil bir

Okumaya Devam Et ↬

YOKSUN

Senden sonrası muazzam bir kara delik. Bu günler de geçer biliyorsun, ne geçmedi ki. Yıllarım bile utanıyor artık yüzümün karşısında Ne çok ağladım ne çok güldüm, hep aynı

Okumaya Devam Et ↬

Cehennem Zihnimde

Evren kadar eski bir yarayım, Dünya uçsuz bucaksız bir boşluktu Ve ben 20 yıldır düşüyorum. Girmediğim savaşları bile kaybettim artık Her papatyanın ömrü kokusu kadar. Annem beni pamuklara

Okumaya Devam Et ↬

ZAYIF KARNIM

  Zayıf karnın nedir? Benimki ciddi bir insan oluşum. Çocukken aile büyüklerime bir şey sorduğumda ve onlar beni kinayeyle yanıtladığında ben o inceyi sezemez, gerçek zanneder, o gerçeğimle

Okumaya Devam Et ↬

Hayal Metre

İleri zamanların geri anlarında elde avuçta artan son umutlarını toplayıp terk etti yarınlar. Yüksek tutulan beklentilerin alçak kentlerde verdiği molalara bozulan simanın en bozucu, en çekilmez halinin artık

Okumaya Devam Et ↬

Bir Yelkovan Eksilir Akreplerimden

Durduğum bir noktaya, garip garip bakmak demek, Hayat demek, muhtemelen. Üstelendiğim her şeyin beni bir bir alt edişi, Perakende bir acı herhalde. Yadırganacak ya da yadırganması gereken bir

Okumaya Devam Et ↬