Bazı sabahlar uyanırsınız,
kendinize sürekli söylediğiniz cümleler olur. Bunlar kimi zaman kanalını henüz
bulamadığınız bir radyo gibi hafif cızırtılı, çok sesli olur ve kimi zamansa
katlanılması gereken moral ver(mey)en cümleler. İhtiyacınız olduğundan değil,
kendinize ait bir eviniz olduğundandır ki; hakkında düşündüğünüz her ne
saçmalık var ise tedavi olmanız yalnızca o ev ile sağlanabilir. Feda etmeye
razı olduğunuz şeyler, farklı ama aynı bir sonu hatırlatabilir. Atlatacağınızı
düşünün: komodinin üzerinde duran bir kitabın içerisinde geçen kahramanların
sizinle konuşabilme ihtimalini varsayarak.
Bazı insanlar vardır. En
minimalist hisle, gerçekten "gerçek". Sabahın körü sayılabilecek bir
saatte dahi, kör hislerle telefonunuza uzanmanıza sebep. Kör hisler derken,
derinlik; ki o derinlik, pahalıya satılan bir arzudur. Hayatınızın geldiği
noktayı açıklayan "körlükler. Hemen arkasından menajer edasıyla size yazan
arkadaşlarınız, akrabalarınız, mükellefleriniz; kibar fakat ciddi bir teyit
alımından sonra sadece bir gün olabilirdi, son derece yoğun bir gün diyerek,
sanki yeni çıkan bir albümünüz varmışçasına bir versiyonla, kulağınıza dedikodu
melodisi çalarlar. Maalesef, bu iş kelimenin tam anlamıyla bir "kandırmaca"dır.
Çünkü ya kandırırsınız ya da kandırmak hakkında konuşursunuz.
Bazen bir şeyin iki farklı yüzü
vardır demek isterdim, ki nefret ediyorum bu sözden. Endişeye karşı sakinlik
yahut leş kokusu yaratımı gibi. Oysa insan girdabımsı bir gerginlikle, kendine
güçlü acı veren hapları, hap gibi bilgileri yutabilir. Yerse(n), ki öyle bir
şey kahvehane denkliğinde; yani, yanisi boş işler boş. Sizden uzak olmasını
tembihleseniz de büyük bir nezaketle gelip, sürekli yağmur yağan bir yaz günü
gibi hissettirir. Bilinir ki, bulutların "gölgesi yazları kısa sürer. Ama
sıcak bitmek bilmez. Kupkuru bir sıcak zihinle, aklınızın her türlü aşırılığına
boyun eğersiniz. Sanırım zihnimin sıcaklığı şu an kırk derece olmalı.
Bazı paketleri saklayıp
üzerlerine çizim yaparsınız, sigara paketleri, dergi, cd ve arttırılabilir.
Şapkamın altına gizlediğim saçlarım şu anda sırılsıklam, titreyerek çıktığım
geniş çaplı sağlık kontrolünden sonra bundan 20 yıl ilerisinde muhtemel bir
"kaçık" olma olasılığımın yüzdelerini öğrendim. Temiz. Temiz derken;
korkulacak bir şey yok, ben de sizin kadar deliyim. Göz bebeklerine
ulaştığımda, dışarıdaki korku kalkanının altında beni beklerken bulduğum bir
adam. Önce yüzüme, sonra elimdeki kolaja dik dik bakıyor gibi. Berbat görünüyor
olmalıyım, günışığı gibi hissetmemi sağlasa bile.
Bazen sigaramı söndürürken, her
zamankinin aksine kibarca pençe geçiriyor dişim. Hayranlarının onu satın alma
lüksü varmış gibi, her hâlinin sevilmesinden şikayetçi bir star gibi egoistim.
Haklı olarak, bütün bunlar bittikten sonra, yalnız kalacağım. Elbette bunu
içimden söyledim, yalnızlık kadar sevdiğim kimse yok. Belki de iyi bir şeydir,
ki sevdiğim insanlar bunu bana öğrettiler. Ve de bu defa gerçekten tek
başımayım. Bana kendimi getirin, bana kendimi geri verin.
